
Bir toplumun geleceği olan çocuklarımız tüm canlılar içinde en fazla korunmaya ve sevgiye ihtiyacı
olan varlıklardır. Toplumların ilerleyebilmesi için çocukların bedensel, ruhsal ve sosyal yönden sağlıklı gelişmeleri gerekmektedir.
Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesinin (1990) 1. Maddesine göre; 18 yaşına kadar her insan çocuktur. Dünya Sağlık Örgütü (2002) çocuk istismarının tanımını şöyle yapmıştır: Çocuğun sağlığını, büyüme ve gelişmesini olumsuz olarak etkilenmesine neden olan her türlü fiziksel ve /veya duygusal, cinsel, ihmal veya ihmale neden olacak ticari reklam amaçlı yada diğer bütün etkileme şekilleri de dahil olmak üzere her türlü tutum ve davranışlara maruz kalmasıdır.
Bir başka deyişle çocuğun beden veya ruh sağlığına zarar veren, zarar verme riski taşıyan, fiziksel, duygusal, zihinsel veya cinsel gelişimini olumsuz etkileyen, kendisine bakmakla yükümlü kişi veya kişiler tarafından zarar verici olan, kaza-dışı ve önlenebilir bir davranışa maruz kalması çocuğa karşı kötü muamele ya da çocuk istismarı şeklinde tanımlanmaktadır. Kötü muamelenin fiziksel,cinsel, duygusal istismar ve ihmal olmak üzere dört farklı boyutu bulunmaktadır.(WHO,2006)